Noticia Bomba

Promotores sondan o litoral galego tras esquilmar Andalucía
O Correo Galego-5 de febreiro de 2006
Non ser o primeiro ten a vantaxe de poder mirarse no espello dos que foron por diante. A sobreexplotación turística do chan mediterráneo traslada o interese construtivo a novos terreos que aínda ofrecen unha contorna non masificado e unha riqueza natural atractiva para o visitante.

O cemento e o crecemento; o sostenible e o insostenible. Por José Miguel Giráldez
O esgotamento de ata o último palmo edificable na Costa do Sol e do seu modelo turístico de sol e praia, unido ao fuel do Prestige ?que concentrou as miradas de medio mundo sobre as praias galegas?, explican o interese que para os inversores adquiren as terras da Costa dá Morte. Os debates que Radio Obradoiro celebra cada semana desde o hotel AC Palacio do Carmen de Santiago contaron coa participación dos alcaldes de Carnota, Camariñas e Cee que, acompañados polo director xeral de Urbanismo, Ramón Lueje; o arquitecto Felipe Pena e o xerente da Asociación Provincial de Promotores Inmobiliarios da Coruña, Juan José Yáñez, reflexionaron sobre o futuro dos seus municipios e a mellor forma de aproveitar a atracción que agora exercen as súas costas.
"Descóbrese que algo é escaso cando queda pouco. Estanos ocorrendo co petróleo, co auga... e agora tamén nos pasa coa costa", apuntou o representante do Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia (COAG), Felipe Pena.


A escaseza de chan costeiro dispara o interese polo que permanece intacto. Segundo expuxo o xerente de Aproinco, case a metade das vivendas que ao longo de 2005 vendéronse en España foron en municipios de costa e "hai oitocentas mil familias alemás que están desexando vir a España".


O promotor relatou que as entregas de chaves e as xuntas de propietarios de urbanizacións no sur fanse xa con tradutores de inglés, holandés ou danés para os antigos turistas establecidos definitivamente nos seus lugares de vacacións.


A construción de segundas residencias como motor de desenvolvemento dos municipios da Costa de Morte e mecanismo que contribúa a fixar poboación non convenceu de igual xeito a todos os contertulios. Aínda que o alcalde de Cee, Antonio Domínguez, si admitiu que o seu concello recibira nos últimos tempos a xubilados que preferiran vender o que tiñan en Madrid para trasladarse ao municipio coruñés, o rexedor de Camariñas, Juan Bautista Santos Ramos, mostrouse máis partidario dos parques acuícolas ou os polígonos industriais como estratexias que axuden a fixar poboación. "A segunda vivenda non é un asentamento. Non penso que vaia por aí a riqueza dos nosos pobos", dixo Santos Ramos.


Tamén, e sen pecharse á opción da segunda vivenda, o alcalde de Carnota, o nacionalista Xosé Manuel García, defendeu en primeiro termino o desenvolvemento de vivendas sociais e as facilidades para estender os núcleos de poboación históricos "para que vos propios veciños, especialmente a mocidade, teñan acceso a unha primeira vivenda". "A enorme presión urbanística que hai non ten por que ser mala reconducir ben a situación. Non hai que botar agora as mans á cabeza, nós botabámolas antes cando aquí non mover se nin un pau e só tiñamos peticións de licenzas para galpóns ou algún peche...", dixo o alcalde de Carnota.


Conscientes da riqueza natural dos seus territorios, os alcaldes apostaron por non matar coa construción desmedida á galiña dos ovos de ouro que representan as súas paisaxes e valores culturais. No entanto, todos incidiron en que o proteccionismo tampouco debía volverse en contra do desenvolvemento dos seus pobos. "Eu estou totalmente de acordo en que temos que protexer a riqueza natural que temos e a calidade de vida que podemos dar ó turista. Pero ollo ?engadiu Santos Ramos?, tampouco estou disposto a que me fixen a edificabilidade a 500 metros porque entón en Camariñas non temos onde construír".


O director xeral de Urbanismo, Ramón Lueje, advertiu de que a sobrexplotación da costa e a xeración de demandas ten un efecto sobre o prezo da vivenda que repercute negativamente sobre os propios veciños. Lueje referiuse ademais á necesidade de ponderar desde o principio que presión pode aguantar a rede de abastecemento de cada concello.