Salvemos Sanxenxo

02 setembro 2006

O Día: Salvemos Informa

  • Por que arde o noso monte?
Duras son as noticias dos incendios forestais que asolan o noso concello"Areas,Noalla, Barreiro..." abren frontes dramáticas de destrución en lugares estratéxicos que a natureza non podería elixir con tanta precisión, porque a man intencionada do home nótase e está presente, senón en todos, na gran maioría deles, arbolando o bo e o malo, porque a paixón de quen pon o lume non discrimina e a intención é o comportamento da debilidade pasional e egoísta dos homes.
Image Hosted by ImageShack.us

A economía actual non esta baseada na paciencia nin na tranquilidade, malia que sigamos pensando que da terra seguen saíndo as rendas agora con tan colmadas e maléficas intencións de destrución; rendas indirectas que veñen ser a causa de tanta desolación e desasosego no alma colectiva do pobo.
Son moitas as causas que moven a man do incendiario, pero destaca a urbanística que é a que aquí habemos de tratar.Ente outras causantes esta A industria da madeira para mercar a materia primaa baixo custo.. Doutra banda, as rendas do traballo vinculadas estacionalmente coa extinción e prevención dos incendios forestais, e as do capital (avións, helicópteros, maquinaria e transportes) vinculados a tales labores .
Pero vaiamos ao noso sector: o urbanístico.
¿Que zonas son as que arden?: alrededores de Ourense, Santiago, Pontevedra, Vigo, e zonas litorais de RíasBaixas. Velaquí pois, a clave da cuestión. Son zonas de expectativa de expansión urbanística permanente. Grosso modo, e seguimos con esa variable ou parámetro invisible que move montañas: a renda do chan en sentido xenérico, neste caso, o valor do chan que a produce, é a causante de tanto desaguisado.
Na actualidade non poden mercarse as rendas rústicas (forestal, agropecuaria, etc,) das urbanas, en canto á utilidade ou beneficio reportado -renda-, á propiedade. A un titular clasificado de chan rústico de protección forestal ou agropecuaria, situado ao redor dunha cidade, onde son sensibles a rendas de expectativa urbana, e habemos de ter en conta que todas as cidades e pobos grandes verten esas rentas-valor de expectativa urbana sobre as súas alrededores, ata sobre todo o término municipal, chegando a afectar aos municipios colindantes, como son os casos de Vigo, Ourense, Santiago, etc., e aqueles de o litoral, de demanda de residencia estacional significativa. Chegados aquí podemos vincular o noso razonamento en ambas cousas: as zonas onde se estan producindo os incendios forestais, das que xa falamos, e as rentas -valor do chan creadas pola xeración de expectativas de valor urbano.
Ha de ser dramático e incomprensible para un propietario afectado daquelas expectativas de rentas urbanas, pero clasificado de protección rústica polo feito de ter plantados piñeiros e eucaliptos, non poder facer nada coas suas leiras, non poder materializar aqueles valores urbanos expectantes, cando quen non ten esas plantacións, o Plan Xeral de Ordenación Municipal outórgalle chans urbanizabeis, é dicir, a posibilidade de realizar aquelas valores. A xeración das rendas do chan, que son rendas de situación, non debemos esquecelo, non é algo que dependa dun plano pintado con tal ou cal clasificación, protección ou prohibición, senón do proceso natural do crecemento dos pobos e cidades, denominado proceso de urbanización. ¡Ollo!, non facemos referencia ao proceso fáctico vulgarizado que realizan os concellos no desenvolvemento da achaiadura, senón ao proceso de empuxe poblacional que leva aparellada, precisamente, a elevación das rendas naturais do chan urbano. Ese é o verdadeiro proceso de urbanización e o de xeración do aumento do valor do chan.
Dito o anterior, o mal non está nos Plans Xerais -aínda que non estean libres de culpa pola man tortilleira interventora-, o mal está na mesma lexislación do chan estatal e na urbanística autonómica, porque cegas, mudas e irracionais, non terminan de apreciar ese fenómeno económico de formación das rendas urbanas polo mesmo proceso natural da urbanización e que lles debería de servir para establecer unha clasificación do chan menos intervencionista, menos restritiva, mais guiada por esas rendas naturais do chan, e dando oportunidade igual a situacións iguais, cidadán, iso si, de preservar o que é necesario polas súas naturais características intrínsecas.
Fóra desta racionalidade, o urbanismo discrimina, crea dereitos contra natureza inxustificados e desequilibrados, porque é normal que a situacións iguais trátellas de modo diferente; porque as prohibicións e restricións alí onde o empuxe poboacional é unha realidade económica, resultan contrarias á mesma razón económica, en fin, tamén por outras moitas causas xurdidas dos vicios da moral. Por tales causas as clasificacións do chan alí onde alcanzan as rendas urbanas realízanse arbitrariamente, sen apoiarse na fundamentación da natureza das cousas, algo que sempre distorsión socialmente a tranquilidade da convivencia e do progreso. Algo que require meditación e raciocinio, sentimentos que parecen escasear hoxe en día nos nosos lexisladores. Nota:
Salvemos Sanxenxo esta recollendo material para elaborar un pequeno estudo dos incendios que tiveron lugar no concello de Sanxenxo.

0 Comentários:

Enviar um comentário

Subscrever Enviar feedback [Atom]



<< Página inicial